ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ

Κατά την Ελληνική μυθολογία, ο Ωκεανός, Γιος του ουρανού και της Γαίας, ήταν ο πανταχόθεν περιρρέων την γή μέγας και ευρύς ποταμός του οποίου τα ρεύματα επανερχόμενα στο σημείο εκ του οποίου ξεκίνησαν (οψόρροος), εξακολουθούσαν την αδιάκοπη ροή τους χωρίς να έχουν ούτε πηγές ούτε εκβολές. Εξ αυτού ανατέλλουν η Ηώ, ο Ήλιος και οι Αστέρες και σε αυτόν καταβυθίζονται καθώς δύουν. Ήταν το αρχικό στοιχείο του κόσμου, ο πατέρας των Θεών και το δημιουργικό στοιχείο πάντων των πραγμάτων. Κατά τον Θεοδίδακτο Όμηρο- σύμφωνα με τον Πλάτωνα στον ” Θεαίτητο”, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη στα “Μεταφυσικά” και τον Εύδημο στην “περιπατητική ιστορία της Θεολογίας”- φέρνει τα πάντα να προέρχονται από την ροή και την κίνηση, δηλαδή από τον Ωκεανό και την Τήθυν, που χαρακτηριστικά τους αποκαλεί γονείς πάντων των Θεών. Στην ασπίδα του Ηρακλή και του Αχιλλέα παρίστανται ο Ωκεανός.

(Άγαλμα του Ωκεανού στην Ρώμη)